kom hlaupandi heim úr skólanum með vini sínum, náði sér í skammt af vasapeningunum sínum og þeir ætluðu að fara og kaupa sér einhverja möppu til að geyma fótboltamyndir. Fór síðan með vininum til ömmu hans og afa í austurborginni.
Ég er svo voðalega fegin að hann á vini – er svona týpa sem gæti alveg týnst í skólanum, frekar óframfærinn og ekki sérlega mikið fyrir hamagang, vill ekki spila fótbolta með gaurunum í bekknum. En hann virðist ekki skorta vini – og ekki bara þá sem vilja koma hingað og fá að spila tölvuleiki sem betur fer.
tölvuóða tónskáldið 
Já, sem betur fer. Mikill léttir þegar börnin þrífast vel í skólanum.
Og utan hans líka, he he (lítið af því ennþá hjá okkur, sko). Alltaf bara sömu vinirnir sem leika saman af því foreldrarnir ákveða það sko.
Kemur að því að þau finni sér félaga sjálf, væntanlega. Sem er gott.