frábært veður í dag og við hjónin ákváðum með engum fyrirvara að fara í smá göngutúr.
Flestir hér munu væntanlega hlæja að því að hvorugt okkar hefur gengið stíginn kringum golfvöllinn úti á Seltjarnarnesi, Jón Lárus vissi ekki einu sinni að það væri stígur alla leið, ég vissi það nú reyndar.
Þrátt fyrir blankalogn var talsvert brim þarna úti á odda, ég gæti hugsað mér að fara þangað í einhverju veðri. Dýrka brim. Svo spegilsléttur sjór þegar við komum inn í víkina, skáli björgunarsveitarinnar speglaðist skýrt og greinilega í sjónum.
Yndisleg stund. Mæli með þessari gönguleið.
Svo er svo skemmtilegt að maður heilsar öllum og fær bros, í svona gönguferðum, ólíkt fjarræna augnaráðinu sem horfir í gegn um mann, á götum og gangstéttum bæjarins.
tölvuóða tónskáldið 
Já þetta var snilldar göngutúr. Og veðrið engu líkt.
Það eru mjög magnaðar og skemmtilegar gönguleiðir víða um borgina. Þess vegna finnst mér endalaust magnað hvað illa er svo hugað að gangandi vegfarendum sem ERU AÐ FARA EITTHVAÐ. Get orðið brjálæðislega pirruð á því að göngur eru eingöngu til heilsubótar, ekki til að koma sér á milli staða.
París, akkúrat, sama með hjólin. Ég er farin að hjóla nánast alltaf bara úti á götu.