að vera að vinna að sama verkinu síðan í fyrrahaust, stórskrítin tilfinning þegar maður sendir svo frá sér. Ekki slæm, ekki slæm bara skrítin.
Ekki að það sé ekki nóg að gera, nú er að hella sér í dansverk fyrir selló og slagverk, er að spá í víbrafón (nei ekki víbrator þaddna dónarnir ykkar) ásamt væntanlega einhverju fleiru í slagverksdeildinni. Þema áherslur og leikur með pólýrytma inni í annars sakleysislegu dórísku umhverfi.
Svo svei mér þá ef ég er ekki farin að hlakka pínulítið til kennaraferðarinnar til Boston. Hef þrisvar sinnum flogið til Boston en aldrei stoppað í borginni sjálfri fyrr en núna. Kannski, já kannski verður örlítið byrjað að vora á austurströndinni þarna eftir tvær vikur.
tölvuóða tónskáldið 
Vibrator og selló – það væri orugglega hægt að gera eitthvað skemmtilegt úr því. Og ég er sko enginn dóni- mér hefði aldrei dottið þetta í hug svona prívat og persónulega – þú sagðir það fyrst 😉
Til hamingju með klárið!
tíhí… og takk!
Mæli þá með kontrabassa og alvöru steypuvíbrator.
Boston er ferlega skemmtileg borg. Til hamingju með verklokin:)
Til hamingju með að vera búin að skila af þér, og fjandakornið ef mér líst ekki vel á hugmynd bróður þíns! Hálf öfunda þig af Ameríkuferð, en njóttu. Kveðja í bæinn. Guðlaug Hestnes
Tilhamingjutilhamingju 🙂
takktakk 😀