Langholtskórsins byrjaðir, Gradualekórinn tekur þátt að vanda, stelpurnar báðar þar með. Ég fer á tónleikana annað kvöld en hrikalega er ég fegin að Fífa er stoltur bílprófshafi og keyrir í kvöld og á sunnudaginn (jáannars ég er semsagt að syngja Jesu, meine Freude með glænýjum Kammerkór Dómkirkjunnar á sunnudagskvöldið) þannig að við þurfum ekki að vera í sækjum-og-sendum pakkanum nákvæmlega núna.
Sá pakki fer reyndar ört minnkandi, Fífa sér nánast alveg um sig sjálf (eða fær bílinn lánaðan gegn bensínkaupum með misreglulegu millibili), Freyja þarf eiginlega skutl þegar sellóið er með í för, annars er hún á eigin vegum og Finnur meira að segja fer á hlaupahjólinu bæði í karate inn í Brautarholt og hljómsveit í Sóltúnið nánast alltaf.
Var reyndar að tala við samkennara mína fyrr í ár, komst að því að þau smyrja enn nesti fyrir 17-19 ára unglinga sína. Sárhneykslaðist á því – stelpurnar sjá algerlega um sig sjálfar og tíáringurinn hefur borið ábyrgð á nestinu sínu frá í fyrrahaust.
tölvuóða tónskáldið 
Ertu ekki að grínast með nestið og 17 – 19 ára fólk? Ég var fluttur að heiman þegar ég var 18 ára.
jamm ég líka og nei því miður, ég er ekki að grínast 😦 Og nota bene sjá um sig sjálfar – við kaupum föt og borgum síma + smá vasapeningur hjá þessari 14 ára og borgum tónlistarskólann fyrir þau öll en annars redda þær sér sjálfar!
Það hefur ofboðslega margt breyst síðan ég var ung hérna um daginn. Það er eiginlega slæm meðferð á „barni“ að láta það ekki venjast því að sjá um sig. Allt annað að sýna hlýju og væntumþykju með því að sinna svona þörfum af og til, ætti þá líklega vera á báða bóga. Eins og þegar þinn stúfur tók til morgunbitann fyrir fjölskylduna nýlega.
Ella, nákvæmlega! Börnum er svo ótrúlega lítill greiði gerður með því að leyfa þeim ekki að bera ábyrgð á sjálfum sér.