Hamrahlíðarkóranna var í dag, ég mætti á báða tónleika og í kaffið á milli (við Fífa smurðum fullt af flatkökum með osti og lögðum á kaffiborð, fljótur að klárast sá bakki). Gerðist hrútvæmin og fékk stóran kökk í hálsinn að sjá Fífu þarna uppi og auðvitað bara alla þessa flottu krakka og sönggleðina.
Vorvítamínið setur bara sumarið í gang, það er svo einfalt.
tölvuóða tónskáldið 
Skil það mjög vel. Klökknaði í hvert skipti sem ég horfði og hlustaði hér úti í nóv. Þó ég eigi ekki neitt af þeim.
amm, immitt!
Nú vill svo til að ég er úr sveit og verð að lýsa þeirri skoðun minni, byggðri á athugunum á téðum skepnum, að hrútar eru yfirleitt ekkert sérstaklega væmnir 😉
Nú? Þá var ég bara ekkert væmin – en ég fékk samt kökk í háls 😀