Önnur tveggja tónsmíðanemenda var hjá mér í tíma í morgun. Í lok tímans fórum við út í umræður um það sem við værum að semja, hvað maður væri ánægður með og hvað ekki, stundum er maður hundóánægður og hendir öllu í ruslafötuna í horni skjásins og tæmir.
Hún kunni sögu af Burt Bacharach og Stevie Wonder, þeir höfðu báðir verið spurðir að því hvernig þeir gætu samið svona falleg popplög. Báðir svöruðu svipað: Ég sem svona 10 lög á dag, eitt af þeim er kannski gott. Restinni er hent.
Hvernig ætli það sé þá með löngu týnd verk frægra tónskálda sem finnast? (verkin, sko, ekki tónskáldin) Gæti ekki verið ástæða fyrir að þau voru týnd? Viðkomandi tónskáld ekkert viljað halda þeim á lofti. Ég hef ekki heyrt af nýrri Jóhannesarpassíu eða Brandenborgarkonsert, eða neinu álíka.
Hefði kannski verið gott fyrir þessi tónskáld að eiga svona fína ruslakörfu í horni á skjá…
Nýlegar athugasemdir