skyndikúrs í hryn

Fífa er hjá mér í crash course í hryndiktati. Henni fannst hún ekki alveg nógu vel stödd í því í fyrsta tónheyrnartímanum. Ákvað að byrja bara á auðveldu og í dag hefur hún farið yfir þriggja ára pensúm í hryn. Ekki verst.

ef þetta er ekki scary

þá veit ég ekki hvað!

skoðið hér. Sé ekki betur en manninum sé fúlasta alvara.

annars gekk bara

feikivel á tónleikunum. Verkið hans Stefáns bar af, það væri ég sko til í að flytja aftur (hmmm, Myrkir músíkdagar, ræða við Kjartan). Vandræðalega langminnst klappað fyrir sænska verkinu, enda vann það alls ekki nóg á. Ekki alveg óvitlaust, bara voða laust við að vera frumlegt og hefði ekki notið sín síður sem rafverk eingöngu.

Skammaði nú höfundinn samt ekki, nennti því ómögulega. Þyrfti að fá upptökuna til að geta notað sem kennsluefni í kúrsinum mínum. Hafdís, treysti á þig…

Finnska stykkið var hins vegar þrælflott. Höfundurinn sjálfur söng með í því (mental note to self, tala við þennan strák í vikunni eitthvað), hoppaði milli radda að þörf. Mjög áhrifaríkt.

Duttum aðeins inn á UNM pöbbinn á eftir, þar sem þetta voru nú upphafstónleikarnir. Mjög gaman að kynnast krökkunum sem voru þarna með, manni fannst maður vera algjör ellibelgur þarna!

ekki myndi ég treysta

þessu liði fyrir heimasvæðinu mínu. Ónei!